Jezus had soms echt genoeg van de Farizeeërs. Wanneer de argumentatie faalt, zoeken zij een teken. En dan niet zoals de armen en lijdenden, die genezing zoeken of vergeving of hoop, maar een teken van macht en gezag, omdat ze Jezus anders niet de moeite waard vinden. Jezus weet ook dat zo’n teken slechts tijdelijk zal duren voor hen. Hij had immers al zoveel andere tekenen gedaan. Dus verlaat Hij hen en gaat naar ‘de andere kant’, naar de heidenen. Dat was het enige teken dat zij kregen!

Uit de discussies die Jezus wel met hen aanging, komt Hij naar voren als de Ene voor alle volkeren, niet enkel voor zijn eigen volk. Maar dat betekent, ook voor ons, dat we wel eens nee moeten zeggen, en moeten accepteren dat onze boodschap van aanvaarding niet overkomt. Misschien is het zelfs een goed teken als die boodschap soms niet overkomt, want het voegt weinig toe iedereen alleen te vertellen wat ze graag willen horen.

“Hebt uw vijanden lief” is bijvoorbeeld niet iets wat gemakkelijk wordt begrepen, zeker ook niet vandaag, maar het is wel belangrijk. Ik hoop dat ook wij aanvoelen wanneer discussies wel of geen zin hebben. Laten we niet spreken om te imponeren en niet zwijgen uit gemakzucht, maar aanvoelen wat anderen daadwerkelijk van ons nodig hebben en wat wij kunnen bieden. En zo kunnen we misschien, zoals Psalm 71 ook beschrijft, zelf een teken zijn.

Dit bericht is ook beschikbaar in het: Engels